“Bazen alıp başını gitmek ister insan. Uzaklara, çok uzaklara… Görürüm ki sen de alıp başını gitmek istersin buralardan. O vakit ben de seni yanımda götüreyim derim…”
Delal iliklerine kadar sarsıldı. Sonra ani bir öfke hissetti içinde.
“Doğrudur,” diye bağırdı. “Uzaklara, hem de çok uzaklara gitmek isterim… Fakat Şiyar’ımın olmadığı bir yere de gitmek istemem.”
Mamo sakinliğini hiç elden bırakmadı.
“İstersen acele hüküm verme,” dedi. “Yarın sabaha kadar vaktimiz vardır. Bil ...