Tekir benim can dostum, yol arkadaşım.
Ben henüz annemin karnındayken girmiş hayatımıza.
Ayrılmaz ikili olduk zamanla.
Evimizin neşesi, özgür ruhlu pofuduk kahramanımız o.
Ah bir de şu gündüzleri evden kaçma huyu olmasa!
Aklı fikri hep ardıç kuşlarında, kızıl gerdanda ya da karatavukta.
Samanlıktaki fareler yoldan çıkarmasa, evden kaçacak göz var mı onda!?
Gün boyu çağırıp durdum, ama yine yok ortalıklarda.
Adımın Lâle olduğuna eminsem, akşam karnı acıkı ...