“Banu İmer, sözcüklere öykü boyunca özenli bir işçilikle getirdiği kıpır kıpır anlam ve söylem kıvraklığını usta işi dokunuşlarla zenginleştirme becerisini ortaya koyabilen bir yazar. ‘Okuyunca, sarsılmalıyım!’ diyen nitelikli okur, kendini onun öykülerindeki ritmik akışa yoğun bir dikkatle kendini kaptıracak, bilinçaltında yosunlara gizlenmiş olguların küçük ısırık ve çimdikleriyle yazara bir an kızacak; ama hemen ardından bu tatlı sert şiddetin uyandırışıyla toparlanarak metnin akışkan gizleri ...