“Babanı çok mu sevdin?” diyorlar bana.
Yürüdüğü yolu severdim, geçtiği eşiği, su içtiği tası, yemek yediği kaşığı, başını
koyduğu yastığı severdim. Gülüşünü, konuşmasını, duruşunu severdim. Ama en
çok da onu severdim. Göklere bakıp babamı neden aldın diyecek oluyorum;
vazgeçiyorum. “Veren de, sevdiren de, alan da o değil mi?” deyip susturuyorum
asileşen yüreğimi. Bir gün sen de toprak olacaksın. Babanla buluşmak istiyorsan
haddini bil diyorum. Gideceğini bile ...