Bir pazar sabahı Rıfat günlerin aynı kaba damlamadığını fark etti.
?Günler damlıyor ama aynı kaba değil," dedi. Gökyüzüne baktı: Boştu.
Hiç bulut yoktu, aslında hiçbir şey yoktu. Çağımızın çıplak güneşi her
şeyi yok etmişti, enginliği, bulutları ve kuşları... Maviyi bile yok etmişti,
sonra da sırasıyla diğer renkleri, bazı sesleri, kelimeleri ve anlamları.
İnsan bu yoklukta yeni bir şey söyleyemez, olsa olsa kendini tekrar
ederdi.
Rıfat, zamanımızın bir kahrama ...