Şiirin ham maddesi, hüzündür, yokluktur, fakirliktir.
Fakirlik, sefillik değil, hiçbir şey olmaması değil, ihtiyaç duymamaktır.
Hüzün, kaynağı bakımından kederden ayrılır. Somut acılar kedere vesile olduğu halde, hüzün zafiyetini, muhtaçlığını, yalnızlığını anlama ve O'na sığınma isteğinin yoğunlaşmış hali. Arıdır, saftır, naif ve zariftir.
Şair hüznüyle, Makam-ı Âli'nin teslimiyet basamaklarında, gözünde zerreye dönmüş dünyaya isyan eden, meydan okuyandır. Bu hali akıl ile izah ...