Ahmed Günbay Yıldız bu eserinde değişik bir kompozisyonla karşımıza çıkıyor. Yaratılışın tabii bir sonucu olarak, hiç karşılık beklemeyen, hep kendinden veren babanın sevgisi...
Ve kendilerini büyütene kadar üzerlerine titreyen bu babaya yüreklerindeki sevgiden yeterince pay ayıramayan evlatlar...
Bir de bir genç kızın nakış nakış işlediği tertemiz sevgisi...
Ahmed Günbay Yıldızın bu eseri bir sevgi mozaiği...
