Genç ve güzel Irene her zaman duyduğu vicdan azabıyla âşığının evinden "kendi sakin burjuva hayatına" dönmek için acele ederken onu erkeğini çalmakla suçlayan bir kadın tarafından durdurulur. Bir korku girdabı içinde kadının günden güne artan taleplerini karşılarken kocasından, çocuklardan ve hizmetçilerden her şeyi saklamaya çabalamaktadır.
"Zweig'ın Sigmund Freud'la aynı zamanda aynı şehirde yazmasının rastlantı olmadığını hissediyorsunuz."
–The Guardian