Onu bulduklarında on yaşındaydı.
Günlerdir karanlıkta kilitli bir halde,
aynı kaydı defalarca dinlerken:
Benim adım Sara Eden. Benim adım Sara Eden...
Hafızasını kaybetti, kendisi hakkında bildiği tek şey buydu.
Bir avuç ipucu vardı geride: Kırık bir kolye, müsvedde kağıtlar ve üzerinde el yazısıyla "Bu adama güvenme" yazılmış, yabancı birine ait bir polaroid.
Sara, şimdi bir yetişkin olarak çok daha fazlasını biliyor: Kimliğinin anahtarı güvenmemesi ger ...