“Gülüyor. Julia her zaman tehlikeye güler. Şırıngası varken hiçbir şey onu korkutamaz. Korktuğu zamanları neredeyse unuttu.” Anna Kavan, Julia ve Bazuka’da yer alan, ilk bakışta birbirinden bağımsız görünen ama görünmez ilmiklerle –belki de yazarının deyimiyle “kozmik ışınlar”la– birbirine dokunmuş bu kısa öykülerde kimi zaman otoportresini, kimi zaman gerçekle hayalin iç içe geçtiği esriklik anlarını ortaya koyuyor. Virginia Ironside’ın öykülere ışık tutan önsözünde belirttiği gibi Kavan, “gerç ...
