Efendimizin arkadaşları denilince ilk akla gelen Hz. Ebû Bekirdir. O, Hatemül-Enbiya vel-Mürselin Efendimizin en yakın, en sevgili, en vefalı arkadaşıdır. Bu arkadaşlık Nübüvvet görevinin verilmesinden yıllarca evvel, en samimi ölçüler içinde başlamış, vefanın ve sevginin en güzel örnekleriyle devam etmiştir. Bu iki arkadaştan birinin en belirgin lakabı el-Emîn (güvenilir insan) dır, diğerinin ki ise es-Sıddîk tır yani pek doğru insan
