Gelecek hakkında hiçbir tahminde bulunmadan, plan yapmadan sadece günü yaşayıp âna
hapsedilseydik bütün mücadeleler gereksiz olacaktı. İçimizde çarpışan fikirlere, duygu ve
tutkulara güçsüz bir şekilde katılacaktık. Evet, bu ilginç bir savaş olurdu, ama seyirci
konumundaki akıl –önceden sonucu bildiğinden- umutsuzluğa kapılacaktı. Hatta eğlenmek için
yarışın sonucuna dair iddiaya girecek, bu bahsi kazanacağından herkesin güvenini elde
edecekti. Zaten pek çoğuna göre ...