Vahdî olarak şöhret bulan hicri XII. asır Osmanlı ulemasından İbrahim b. Mustafa b. Dursun b. Muhammed er-Rûmî’nin (ö. 1126) telif ettiği bu eser, İbnu’l- Hâcib’in “el-Kâfiye” adlı eserine Molla Abdurrahmân el-Câmî’nin yazdığı “el-Fevâidu’d-Diyâiyye” isimli şerhte geçen şahit beyitlerin şerhidir. Eserde şahit beyitlerdeki kelimeler nahiv ve sarf açısından ele alınarak tahlil edilmiştir. Ayrıca beyitlerin irabına, arûz bakımından bahirlerine, hangi şaire ait olduğuna, istişhâda konu olan kısmına ...