“Kendi şafağının arifesindeki seçilmiş ve sevgili Mustafa” yani Ermiş, sürgün hayatı yaşadığı
Orphalese’den ayrılık vakti geldiğinde hem hüzün hem de sevinç içindedir. Bu şehirden ayrılmak
zordur; ve fakat mecburidir. Derken kentin halkı etrafında toplanır. Ve Ermiş’e seslenirler:
“Bizimle konuş ve bize gerçeği söyle. Bizi aç ve bize, sana gösterilmiş olan doğumla ölüm
arasındakini anlat.”
Kent halkı Ermiş’e; sevgi, dostluk, güzellik, yasalar, suç, ceza, özgürlük, a ...