Boş gözlerle bakarken sonsuzluğa bir çınar devrildi şehre.
Bir yürek vuruldu…
Renksiz, soluk feryatlar yağdı omuzlarına umudun.
Daha dün gibiydi sanki. Onunla defalarca bu rıhtımda buluşmuş, yanındaki kafe de çay içmişlerdi. Daha
yeni gitmiş gibiydi sanki.
Oysa dün geri gelmeyen bir düştü artık.
Rıhtıma, hırkalara, gönlünün arka odalarına, dahası hayatına sinmişti kokusu. Kafe de ki bardaklarda
nefesinin buğusu kalmış, gibiydi.
Oydu denizleri kıska ...