Pişmanlığın limanından bakıyorum, geçmişin sisli perdesine, kendimi buldum diyorum her seferinde ama yine yanılıyorum. Çünkü beni yine yanıltıyor, değişti dediğim hiçbir şeyin değişmemesi, değişenin her seferinde sefil ruhum olduğunu, Kul yapısının bu kadar çabuk kirlenip yozlaştığını, İnancının kale gibi seni koruması gerekirken zedelene zedelene tuzla buz olduğunu, maskelerinin ardına saklanan ikiyüzlülerin acımasızlıklarını, vicdansızlıklarını, kahpeliklerini unutuyorum ve her seferinde Tanrı ...